23:39 29-10-2016

carla kost

Wat een vreselijk verhaal. Hoe ga je met zoiets verder? En waarom doen artsen wat ze doen? M.u.v. huisarts. Ik kan er geen gezondheidszorg in zien. Heel veel sterkte.

01:16 15-11-2014

Chielie

t****g Frank. Ik ging er tot op heden vanuit dat je nog blakend was. Kom er net pas achter. Ben hier een flink partijtje aan het vloeken. Vond het een eer je te kennen. Je was een wereldvent. Verdomme.

10:44 17-10-2012

john

Lieve mensen,
Ik wilde iets kwijt waar ik al een tijdje mee loopt.....Bij mij was in 2008 hetzelfde soort kanker gevonden als bij Frank. Werkelijk een drama. Ik ben in contact met Frank gekomen en omdat we zo,n gelijkenis hadden met elkaars ziektebeeld en daarbuiten....erden we chat maatjes of zoals hij dat noemde: kankermaatjes. We hebben veel gehat in die tijd. We hadden elkaar nooit gezien omdat t gewoon niet mogelijk was om in onze conditie te reizen, hij in Haarlem en ik onder Nijmegen. Met mij ging t langzamerhand beter. Frank klungelde met zijn behandelingen. Toch bleef hij positief en dat gaf mij de kracht om door te gaan met leven. We waren eigenlijk op de pc goeie vrienden geworden. Natuurlijk hebben we ook veel gelachen..ook om onze kanker. Nu is hij er niet meer. Eind april heb ik Frank in Helmond (bij de draaimolen) voor t eerst en laatst ontmoet. Emotioneel...pijnlijk maar ook blijheid. Frank was de eerste die t wist dat ik volgend jaar gaat trouwen.......hij leed veel pijn ..dat zag ik maar toch bleef hij lachen. We proosten op t leven....2 weken later was hij er niet meer. Ik mis hem oneindig...op zijn sterfdag hebben we nog gechat via facebook. Mij is later gevraagd om zijn dagboek verder te laten gaan en dat ik zijn verhaal zou gaan ovenemen...maar eerlijk gezegd...ik kan t gewoon niet. Te zwaar en te emotioneel. Gisteren vierde ik mijn 47e verjaardag en ik werd gewekt door een prachtige regenboog....ik wist meteen wie hier achter zat...prachtig...Ik moet verder met mijn leven en Frank zou dat ook zo gewild hebben. Natuurlijk ga ik met Frank zijn kracht verder om mensen met Kanker te steunen en te begeleiden in hun strijd. Na Frank zijn begrafenis werd ik kankervrij verklaard. Frank zoals jij zei:Vivre!!! Dat doen we dan maar. Frank goeie vriend.........

21:10 18-06-2012

Marga Boltjes

Had is dit maar veel eerder Gé googlen.. Wat een herkenning. mijn dochter heeft/ had eierstokkanker. nu laatste Chemo gehad.. En dan..... engergie in haar hoofd volop.. Maar het lijf.. dank voor je verhaal...

14:23 14-06-2012

Joke Schneiders

Lieve Frank,

Mijn gedachten dwaalden af en ik moest even aan je denken.
Al meer dan 4 jaar geleden dat jij met ons afscheid hebt genomen van je maatje Wonny, mijn grote zus.
....en nu zie ik dat jij er niet meer bent.
Na zoveel jaren heb jij nu eindelijk rust gevonden.
Frank, een diepe buiging voor je.
Joke

21:46 31-05-2012

Manda Hoes

Frank je hebt eindelijk je rust gekregen....
Het gaat je goed in het hiernamaals!
Warme groeten vanuit Den Helder

17:53 11-05-2012

Cora Starken

Gewoon, omdat ik steeds aan je moet denken. X

18:06 03-05-2012

john

ha Frank,
ik kom je gewoon gedag zeggen...ik moest even aan je denken........groetjes John

23:49 17-12-2011

ben braun

Hey Frank,,,,,,en dan vraag ik hoe het met je gaat,.
Ik had nog niet goed op facebook gekeken. Heftig,...

x Ben

21:22 02-11-2011

Janny

Lieve Frank,
Jeetje zit je nu weer in de behandelingen?
Wil je alle sterkte toewensen.Van de week zei mijn arts tegen mij dat ze echt versteld stonden dat ik er gelukkig nog steeds bent.De diagnose was zo slecht en ze zagen het echt niet positief in dat de behandelingen aan zouden slaan.En ik ben nu 4 jaar verder maar doodendood moe,ontzettende pijn in mijn gewrichten.Maar ben blij dat ik er nog steeds wezen mag.Diagnose was 4 maanden en nu 4 jaar verder.
Lieverd heel veel sterkte.
Liefs Janny

19:31 29-09-2011

Tanja

Mijn ervaring tijdens en na de "'kankerperiode"' is toch wel dat ik nu beter weet wat er nu wel en niet belangrijk voor mij is en me veel minder met onnodige bijzaken bezig hou maar juist met de essentie .
Ik kan nu veel beter schiften van wie en wat er wel en niet toe doet . Zin en onzin scheiden .
Niet morgen maar NU , geen uitstel of om de hete brij heen draaien en andere flauwekul .
Mensen die zich over de meest pietluttige dingen het hoofd kunnen breken (moeten de nieuwe tegeltjes in de keuken nu groen of geel ?) die zou ik zelf wel aan de muur willen plakken .
Eigenlijk ben ik een beetje vergeten hoe zwaar het 10 jaar geleden voor mij was , ik dacht alleen maar aan beter worden en alles weer zo snel mogelijk oppakken en op de rit krijgen .
Ongeduldig als ik was en ondanks alles vol levenslust ging ik onverminderd voort . Niemand die er een snars van begreep, tenminste als ze zelf nog niets op dit vlak meegemaakt hebben. alleen diegene die dezelfde weg hebben bewandeld begrijpen dit .
Het is een gevecht waarin alleen jijzelf de hoofdrol speelt. Ik had mijn leven ingesteld op een comeback als mens.. en niet als blijvende patiënt .Ik verkeerde in een staat van een zeer vreemdsoortige onwerkelijke roes verweven met dagelijkse routine handelingen .
Geen hond waar ik geestelijke hulp van wilde en ook weigerde , want dat zijn allemaal goedbedoelde adviezen en bemoeienissen waar je op dat moment totaal niet op zit te wachten of geduld , energie of tijd voor hebt . Daar heb je niets aan ...lekker op jezelf concentreren en op je eigen manier doorleven .
Medelijden komt naar mijn idee voort uit het ongemak om het met het lijdend voorwerp (wij dus) over het onderwerp te hebben . Verdorie dat is bijna poëtisch, die zin,
nee zo lieflijk is het nu ook weer niet.
En dan komen al snel de geijkte opmerkingen naar boven en willen ze ook vooral niet te diep op het onderwerp ingaan .
Hoe vaak ik het woord "respect " en "sterke vrouw "niet voorbij heb horen komen .....Pfffffffff.
Ik liep trots met mijn kale kop of enorme sjaal tot tulband gefrommeld en mooi opgemaakt over straat , ik ging gewoon een avondje uit en zoveel mogelijk door met de dingen die belangrijk voor mij waren en voelde mij niet zielig . De beste docu over kanker die ik tot nu toe heb gezien was die van Ellen ten Damme bij "'Het uur van de wolf"' , heb haar eens persoonlijk gesproken in Harlingen na haar optreden op het strandfestival , om haar te zeggen dat zij het levende voorbeeld is van hoe je er ook positief mee om kunt gaan . Die docu zou je echt even moeten zien .
http://www.nps.nl/page/programma/238/het-uur-van-de-wolf/aflevering/detail/5654865/ellen-ten-damme

Mischa Wertheim : “Grappen maken over kanker vind ik heel erg leuk omdat het zo gevaarlijk is." . Zo kom je er doorheen, alles benoemen en zelfspot toepassen......Tumor Humor ...met chemobrein .

In : "'Na de pauze" praat Herman Finkers openhartig over zijn ziekte en maakt hij grappen over kanker. Wel merkte hij in het begin dat mensen van dat woord schrokken.
‘Ik heb ‘kanker’ is ook een paar keer vervangen door een ander woord.
Bij die grappen over kanker ontstaat een merkwaardig effect, vergelijkbaar met Jodenmoppen. Die zijn alleen leuk wanneer ze door een Jood verteld worden. ‘Ik kan ze vertellen omdat ik het heb meegemaakt. Wat ik vertel over kanker is vrijwel letterlijk zo gebeurd. Ik kreeg van het ziekenhuis een folder mee met de symptomen. ‘Herken je het een beetje?’, vroeg de dokter. ‘Nou, niet alles. Ik heb geen uitgedroogde vagina. Maar ja, ik begin natuurlijk nog maar net.’ De meest bizarre grappen haal je rechtstreeks uit de werkelijkheid. Ik zat een keer in de wachtkamer van het AMC. De regen kletterde op het glazen dak. Iemand zei: ‘Nou, je zult nu maar in een tentje op de camping zitten.’ Waarop ik zei: ‘Nee, dan kun je maar beter in het AMC op de kankerafdeling zitten.’

13:28 06-07-2011

heidi van landeghem

Lieve Frank,
Ik wens je sterkte!!
Gisteravond deze gastenboek gevonden na wat surfen op internet. Ben in huilen uitgebarsten na het lezen van vermoeidheid na kanker. Ben momenteel eigenlijk te moe om te typen maar ik probeer het toch. Nergens heb ik zo een duidelijke uitleg gelezen over vermoeidheid na kanker. Het is de nagel op de kop! Ik heb de maximale behandeling gekregen tegen baarmoederhalskanker. 5x cisplatine chemo, 25x bestraald, 23uur inwendig bestraald en operatie radicale hysterectomie die 5uur duurde. Ben al mn energie kwijt en dat al bijna 7 jaar. We mogen eigenlijk niet klagn want we leven nog maar het is verdomde moeilijk. Nu stop ik want moet nog douchen en tzal moeilijk zijn. Nogmaals, niemand heeft zo een duidelijkheid gebracht over vermoeidheid na kanker, buiten wat folders die ik meekreeg of opgestuurd kreeg van de VLK. Veel liefs, Heidi.

17:04 07-05-2011

Houbrix Rosita

Beste Frank
Ik heb oorspeekselklierkanker gehad ze hebben faciales paress uit gevoerd dat wil zeggen zenuwbaan linkeroog doorgeknipt en zenuwbaan mond links die afgepeld waardoor ik nu verlaming heb aan een kant van mijn gezicht.
Ook 30 bestralingen gehad mijn schildklier werkt niet meer oog gaat niet op en af ik doe niets anders dan wenen het is nu 27 maart 2010 geleden en kan het niet aanvaarden.Ik heb ook geen wil meer om iets te ondernemen was liever dood geweest.Kom ook niet buiten ,wie kan mij helpen terug zin om van alles te doen voor mijn man is het niet gemakkelijk en het ergste is dat ik nog rook is dat niet stom van mij . Rosita

18:27 06-01-2011

Michel Couzijn

En toen zocht ik naar Frank, de Frank van wie het gezicht, z'n vrolijkheid en z'n krullend haar me zo helder voor de geest komt. En toen liep ik naar de kast waarvan ik wist dat het verfrommelde NYCS boekje er ergens diep in moest schuilgaan met Franks Haarlemse adres. En toen zocht en zocht ik, een mens heeft wat een papier na 26 jaar. En toen vond ik het eindelijk, en bij het aanschouwen van de voorkant schoot opeens die ene geheugencel wakker en nog voor ik het boekje opendeed wist ik: Stolvoort.

Leg dat maar eens uit.

Wanneer zag ik je voor het laatst, Frank? Was dat in Wieringerwerf, bij Mieke thuis? Was dat in de Rozenstraat, bij ons thuis, of in het café? Er was ook iets met de restauratie van station Haarlem CS, waar je familie je kwam uitzwaaien, heel aandoenlijk, heel mooi. Opeens zie ik ons staan, op de drempel van het leven, op weg naar een gehucht, naar een bos nabij Norwich.

Je weet waarover ik het heb. En het goede nieuws is: we gaan elkaar treffen, binnenkort. Jij, ik, Mieke, Peter, Benedikte, Silvia. We gaan lekker kneden in ons leven. Zien hoe het er mee staat. Niks wedstrijd, niks doen alsof. Gewoon jij, ik, en al die mooie anderen van jaren terug. Gewoon het leven nemen zoals het is, met al z'n rottigheid en al z'n schoonheid. Vooral dat laatste.

Ik heb nog niet zeer rondgekeken op dit web, maar verwacht je e-mailadres ergens aan te treffen. De anderen heb ik al. Nog even en we zien elkaar op een prachtige avond ergens op een nader te bepalen plek, om herinneringen op te halen aan dat Orwelliaanse jaar. En te vertellen over wat het leven ons sindsdien heeft gegeven.

Een heel hartelijke groet van Michel

12:18 01-01-2011

Frits Straesser

Beste Frank,

Ik heb je afgelopen zomer aangesproken voor de Vomar, en we hebben in het kort wat ervaringen uitgewisseld over onze wederzijdse ziektegeschiedenis. Ik wens je het allerbeste in dit nieuwe jaar en ik hoop van harte dat het met die mond van jou de goede kant op zal gaan. Wat je beschrijft over je belevenissen van de afgelopen maand is niet mis! Sterkte met alles en beste groeten, Frits

Berichten: 1 t/m 15 van de 194.
Aantal pagina's: 13
[1] 2 3 4 5 6 7Ouder

Gratis gastenboek van MyGB.nl